www.oczekiwanie.fora.pl

MariAnna

Trawa po przeczytaniu Twoich postów nasunęło mi się kilka uwag. Po pierwsze w Polsce nie ma obowiązku przynależności do jakiegokolwiek Kościoła. Jeżeli chodzi o KADS to z wieloletniej praktyki wiem, że łatwiej jest z niego odejść niż przystąpić. Twoje twierdzenie że NT nie pisze o obowiązku składania darów (dziesięcin) nasunęło mi pytanie a co z pokarmami nieczystmi? Czy mogę ich nie spożywać czy raczej powinnam. Co do darów; chyba mam prawo sama decydować o tym na co przeznaczać swoje dochody. Jeżeli jesteś przekonany, że powinnam jednak zapytać ciebie o zgodę to napisz proszę abym nie żyła dłużej w wątpliwościach.
Trawa!!! żyj i daj żyć innym. Nie traktuj ludzi jak ćwierćgłówków, którzy nie są zdolni do podejmowania decyzji.

oczekiwanie

Musze stanac po stronie trawy (choc juz tu sie nie pokazuje). Trawa - tak go rozumiem - twierdzi, ze jego zrozumienie jest zgodne z przekazem Pisma.

andrzej1951

oczekiwanie

krzywon

andrzej1951

andrzej1951

Cofnijmy sie w czasie.
Jest pierwszy rok naszej ery.
Żydzi maja 4. tysiącletnia historie. Przez ok. 2800 - 3000 lat wczesniej płacili dziesięciny, świętowali sabat, kamienowali cudzołożników, oczekiwali Mesjasza.
Przyszedł ktoś taki jak Jezus, którego nie uznali.
Ale Jezus, 100% żyd ( bo z matki żydówki) mówi m.in. Pamiętajcie - nie przyszedłem zmieniac prawa. Gdyby Jezus " wychylił się", że dziesięcina i sabat nie obowiązuje, to by ukamienowali.
Żydowi, w tamtym okresie czasu do glowy by nie przyszlo, by nie płacic dziesięciny i świetować niedzielę.
Tak, tak, bowiem jesli nie oddawali dziesięciny, to zapewne świetowali niedzielę.
Bowiem Pismo wyraźnie mowi, że zbierali się pierwszego dnia po sabacie na łamanie chleba. Czyż nie tak ?
a1951

oczekiwanie

Osoby prawne Kościoła katolickiego, zgodnie
z Prawem Kanonicznym, są podmiotem
praw i obowiązków, które odpowiadają
ich charakterowi. Status osoby prawnej
nadaje albo sam przepis prawa, albo dekret
władzy upoważnionej.
Omawiając zagadnienia związane
z działaniem w obrocie prawnym kościelnych
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych
nie posiadających osobowości
prawnej, należy sięgnąć przede wszystkim
do stosownych dokumentów oraz aktów
prawnych: Kodeksu kanonicznego, Kodeksu
cywilnego, Umowy konkordatowej zawartej
między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą
Polską z dnia 28 lipca 1993 r. oraz
Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła
katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej
z 17 maja 1989 r.
Zgodnie z literą prawa
Powyższe przepisy mają zastosowanie
podczas tworzenia i prowadzenia działalności
przez osoby prawne w Kościele katolickim,
które to osoby, zgodnie z prawem
kanonicznym, są podmiotem określonych
praw i obowiązków.
Niejasną sytuację prawną tak zwanych
osób prawnych w Kościele katolickim uregulowała
w Polsce ustawa z 1989 roku:
o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego.
Na mocy przepisów tej ustawy Państwo
Polskie uznało osobowość prawną osób
wymienionych w art. 6-10 ustawy. Kościelną
osobą prawną można również zostać
na wniosek władzy kościelnej, na podstawie
przepisów prawa polskiego w drodze
rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji.
Najistotniejsze dla osoby prawnej jest
to, że na podstawie przepisów ustawy
została wyposażona w zdolność prawną,
a co za tym idzie, może być podmiotem
stosunków cywilnoprawnych, czyli, krótko
mówiąc – podmiotem obrotu.
Art. 33 Kodeksu cywilnego mówi o tym,
że cechą decydującą o uzyskaniu osobowości
prawnej jest nadanie owej osobowości
Czy osobowość prawna
jest niezbędna?
fot. Shutterstock
MARIUSZ MANDAT
[link widoczny dla zalogowanych] 27
2/09
Fundusze dla Kościoła
prawnej przez ustawę. Przepisy prawa
polskiego gwarantują nieograniczoną
zdolność prawną i zdolność do czynności
prawnych. Nie oznacza to jednak, że osoby
prawne mają taką samą zdolność prawną,
jak osoby fizyczne. Ograniczenia nakłada
na nie bowiem natura osób prawnych,
a nie przepis ustawy.
Uzyskanie statusu osoby prawnej jest
bardzo ważne z punktu widzenia odpowiedzialności
za zobowiązania – osoba
prawna odpowiada za nie całym swoim
majątkiem. Przy tym warto, gwoli ścisłości,
zaznaczyć, że art. 11 ustawy Państwo
a Kościół stanowi, iż osoby prawne Kościoła
Katolickiego nie odpowiadają za zobowiązania
innych kościelnych i niekościelnych
osób prawnych. Pamiętać należy,
że przepis ten nie zwalnia kościelnej osoby
prawnej z odpowiedzialności za powołanie,
w ramach swoich kompetencji, jednostek
organizacyjnych, nie posiadających
osobowości prawnej.
Działalność bez
osobowości prawnej
Prawo polskie, obok podziału na osoby fizyczne
i osoby prawne, przewiduje również
działanie w obrocie prawnym jednostek
organizacyjnych, nie posiadających
osobowości prawnej.
W praktyce można więc spotkać kościelne
jednostki organizacyjne, które
takiej osobowości prawnej nie posiadają.
Są podmiotem ustanowionym
na mocy dekretu właściwej władzy kościelnej,
który może zaciągać zobowiązania
i nabywać prawa. W takiej formie
działać mogą wydawnictwa kościelne,
zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe,
zakłady charytatywno-opiekuńcze,
szkoły oraz inne placówki oświatowo-
-wychowawcze.
Kościelne jednostki organizacyjne, które
nie posiadają osobowości prawnej, działają
najczęściej w ramach kościelnych osób
prawnych, które je powołały. Na jednostkach
organizacyjnych, które nie posiadają
osobowości prawnej, a które poprzez swoje
władze mogą działać w obrocie prawnym,
także spoczywają określone obowiązki.
Są one bowiem wyodrębnionym podmiotem
prawa podatkowego, mogą zatrudniać
pracowników oraz osoby na innej podstawie,
zawierać umowy prawa cywilnego,
są płatnikiem składek na ubezpieczenie
osób zatrudnionych, prowadzą odrębną
sprawozdawczość statystyczną.
Osobowość prawna
a obrót gospodarczy
Kościelne osoby prawne oraz jednostki organizacyjne
mogą zaciągać zobowiązania
i być podmiotem obrotu gospodarczego.
Osoby prawne, działające na podstawie
przepisów prawa polskiego, mają obowiązek
stosować się do przepisów prawa, wypełniać
przyjęte zobowiązania oraz mają
prawo, tak jak pozostali uczestnicy obrotu,
żądać od innych podmiotów wypełnienia
zaciągniętych zobowiązań.
Zdarza się, że kontrahent nie wywiązuje
się z przyjętych na siebie zobowiązań,
wówczas kościelne osoby prawne mogą
występować przed sądami. Jednakże same
również mogą być pozywane. W tym miejscu
dodać należy, iż ograniczenia występowania
przed sądami mogą być regulowane
przepisami, na podstawie, których zostały
ustanowione
Zgodnie z polskim ustawodawstwem,
parafia ma osobowość prawną, a jej byt
jest niezależny od bytu innych kościelnych
osób prawnych, np. diecezji, zakonów czy
Działalność osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych, które nie posiadają osobowości prawnej, regulują odpowiednie przepisy
fot. Shutterstock 28 [link widoczny dla zalogowanych]
2/09
Fundusze dla Kościoła
organizacji charytatywnych, jak np. Caritas.
Jedna kościelna osoba prawna nie
odpowiada za zobowiązania innej, bowiem
z prawnego punktu widzenia Kościół
Katolicki w Polsce nie jest jednym
organizmem.
Rola proboszcza
Proboszcz to główna osoba reprezentująca
parafię na zewnątrz. Jego zwierzchnikiem,
w myśl prawa kościelnego, a co za tym
idzie – podpisanego konkordatu, jest biskup
diecezji, do której należy parafia. Wikariusze,
rada parafialna lub ekonomiczna,
z punktu widzenia prawa, nie posiadają
osobowości prawnej (a więc i mocy prawnej)
do rozporządzania dobrami parafialnymi.
Wskutek takiego postrzegania nie
mogą oni także zawierać umów z podmiotami
zewnętrznymi. Dlatego też wszelkie
sprawy, dotyczące przykładowo rozliczeń
z urzędem skarbowym, pozwoleń na budowę,
umów notarialnych, relacji ze szkołami,
ubezpieczeń, a także zdobywania
środków na remont kościoła, spoczywają
na proboszczach.
Finansowanie parafii może pochodzić
z rozmaitych źródeł, w tym na przykład
pomocy finansowej z kurii, dofinansowania
ze strony samorządu czy władz centralnych,
a także dofinansowania ze środków
fundacji, zajmujących się ochroną
dóbr kultury. Ponadto parafia może pozyskiwać
środki pieniężne z dodatkowej
ofiarności parafian, a także prowadzonej
działalności gospodarczej. Proboszczowi
wolno także starać się o dodatkowe środki
z dotacji unijnych.
Kościół w Unii
Po przystąpieniu do Unii Europejskiej
Polska została objęta kilkoma różnymi
źródłami finansowania, między innymi
Regionalnymi Programami Operacyjnymi.
Polityka strukturalna UE ma na celu
wyrównywanie różnic pomiędzy regionami
w ramach Jednolitego Rynku Europejskiego,
poprzez pomoc skierowaną
do słabiej rozwiniętych obszarów.
UE, jako organizacja świecka, nie finansuje
religijnej działalności Kościoła Katolickiego,
wspiera natomiast renowacje atrakcyjnych
turystycznie zabytków. Warunkiem uzyskania
dotacji jest jednak wykazanie, że wnioskodawca
posiada min. 25% (w zależności
od linii finansującej) kwoty, o którą się stara.
Utrudnieniem jest też to, że w większości
projektów istnieje wymóg, aby środki
pochodzące z dotacji wpływały na wzrost
konkurencyjności regionu oraz jego atrakcyjność.
Ważne jest zatem odpowiednie
umotywowanie składanego wniosku.
Dzięki unijnym dotacjom można ratować
zniszczone zabytkowe świątynie i wyposażać
je w nowoczesne systemy ochrony.
Fundusze pochodzące z Unii Europejskiej
służyć mogą także organizacji imprez kulturalnych,
wymianom młodzieży, organizacji
wypoczynku dzieci i młodzieży,
utworzeniu izby pamięci, muzeum, czy założeniu
parafialnego klubu sportowego
Jak pozyskać środki?
Aby podjąć starania o dofinansowanie
z Unii Europejskiej, należy spełnić kilka
warunków oraz podjąć rozmaite działania.
Przede wszystkim trzeba złożyć wniosek
do urzędu marszałkowskiego (lub innej
instytucji pośredniczącej), gdzie oceniany
jest on pod kątem zgodności z przepisami
unijnymi oraz poprawności wypełnienia.
Specjalna grupa ekspertów ocenia projekt
pod względem merytorycznym i finansowym,
na końcu zaś Komisja Oceny Projektu
publikuję listę rankingową wszystkich
złożonych wniosków. Lista ta wędruje
później do zarządu województwa, który
decyduje o tym, jakie projekty otrzymają
unijne wsparcie (w zależności od otrzymanych
punktów i budżetu ogłoszonego
konkursu).
Aktualnym źródłem finansowania działalności
kościelnej są Regionalne Programy
Operacyjne. Regionalny Program
Operacyjny (RPO) stanowi najistotniejszy
instrument polityki regionalnej województwa,
spajający większość zadań realizowanych
przez jednostki samorządu terytorialnego
oraz inne jednostki publiczne
i prywatne w ramach funduszy strukturalnych
Unii Europejskiej.
Wszystkie RPO w Polsce zostały stworzone
w oparciu o zapisy zawarte w rozporządzeniu
rady, ustanawiającym przepisy
ogólne dotyczące: Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego, Europejskiego
Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności,
Strategicznych Wytycznych Wspólnoty
(SWW), odnoszących się do spójności społecznej,
gospodarczej i terytorialnej oraz
Narodowej Strategii Spójności 2007-2013
(Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia
2007-2013, wspierających wzrost
gospodarczy i zatrudnienie). W pracach
nad Programem kierowano się przede
wszystkim takimi wartościami jak: spójność
i solidarność społeczna oraz zrównoważony
rozwój.
O RPO słów kilka
Program ma charakter operacyjny i zawiera
opis oraz uzasadnienie wybranych priorytetów
w kontekście celów i priorytetów
określonych w Strategicznych Wytycznych
Wspólnoty, a także w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i rady w sprawie
Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Program został opracowany przy
zachowaniu kilku podstawowych zasad:
programowania – określającego w wieloletnim
układzie priorytety, ich finansowanie
oraz system zarządzania i kontroli,
partnerstwa – osiągania celów w ścisłej
współpracy z partnerami społecznymi,
zarówno na etapie przygotowywania programu,
jak i jego realizacji, dodatkowości
– środki wspólnotowe nie zastępują środków
przeznaczanych na realizację celów
regionalnych, lecz są dla nich „dźwignią”,
oraz równoważenia rozwoju – równego
dostępu do środków dla obszarów wiejskich
i miejskich oraz biegunów wzrostu
i obszarów problemowych.
Zgodnie z przyjętą zasadą programowania,
przygotowując Program, oparto się
na celach wynikających z dokumentów
programowych wyższego rzędu, takich jak:
z jednej strony Strategie Rozwoju konkretnych
województw, z drugiej zaś – Narodowe
Strategiczne Ramy Odniesienia na lata
2007-2013(NSS) i Krajowy Program Reform
na lata 2005-2008, a uwzględniając
założenia Strategii Lizbońskiej, ustalono
ramy finansowania RPO.
Tworząc program, zwracano uwagę, aby
środki EFRR stanowiły dodatkową finansową
bazę rozwoju województwa, a nie
zastępowały dostępnych, przeznaczonych
na ten cel, środków regionalnych.
Program zakłada równomierne wsparcie
dla wszystkich obszarów województwa, zarówno
tych problemowych, jak i ośrodków
wzrostu. W ramach RPO ok. 20% środków
skierowanych jest na wsparcie obszarów
wiejskich. Na rozwój sfery gospodarczej
przeznaczonych zostało natomiast ok. 40%
wsparcia z EFRR. Taki podział środków finansowych
w ramach Programu pozwoli
na zintegrowany rozwój całego regionu.
W myśl zasady partnerstwa RPO był pisany
podczas otwartych konsultacji, w systemie
warsztatów, konferencji, spotkań
konsultacyjnych, również z wykorzystaniem
dostępnych narzędzi informatycznych
oraz promocyjnych. W celu zachowania
zasady partnerstwa, Regionalny
Program Operacyjny jest realizowany
w ścisłej współpracy z beneficjentami. 
[link widoczny dla zalogowanych] 29
2/09
Fundusze dla Kościoła

oczekiwanie

To co powyzej to do Krzywonia. Osobowosc prawna oznacza, ze jednostka ja posiadajaca moze dzialac niezaleznie i, co sie z tym wiaze, posiadac niezaleznosc finansowa.

oczekiwanie

Andrzej. Piszac, ze stoje po stronie Trawy mialem na mysli, ze kazdy, rowniez trawa, ma prawo uwazac, ze jego (czy jej) twierdzenia sa zgodne z Pismem.

Tarshish Yahahlom

Oczekiwanie a co tu ma do rzeczy osobowość prawna Kosciołów? Wiesz w ogóle co to jest osobowośc prawna?

Osoby prawne Kościoła katolickiego, zgodnie
z Prawem Kanonicznym, są podmiotem
praw i obowiązków, które odpowiadają
ich charakterowi. Status osoby prawnej
nadaje albo sam przepis prawa, albo dekret
władzy upoważnionej.
Omawiając zagadnienia związane
z działaniem w obrocie prawnym kościelnych
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych
nie posiadających osobowości
prawnej, należy sięgnąć przede wszystkim
do stosownych dokumentów oraz aktów
prawnych: Kodeksu kanonicznego, Kodeksu
cywilnego, Umowy konkordatowej zawartej
między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą
Polską z dnia 28 lipca 1993 r. oraz
Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła
katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej
z 17 maja 1989 r.
Zgodnie z literą prawa
Powyższe przepisy mają zastosowanie
podczas tworzenia i prowadzenia działalności
przez osoby prawne w Kościele katolickim,
które to osoby, zgodnie z prawem
kanonicznym, są podmiotem określonych
praw i obowiązków.
Niejasną sytuację prawną tak zwanych
osób prawnych w Kościele katolickim uregulowała
w Polsce ustawa z 1989 roku:
o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego.
Na mocy przepisów tej ustawy Państwo
Polskie uznało osobowość prawną osób
wymienionych w art. 6-10 ustawy. Kościelną
osobą prawną można również zostać
na wniosek władzy kościelnej, na podstawie
przepisów prawa polskiego w drodze
rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji.
Najistotniejsze dla osoby prawnej jest
to, że na podstawie przepisów ustawy
została wyposażona w zdolność prawną,
a co za tym idzie, może być podmiotem
stosunków cywilnoprawnych, czyli, krótko
mówiąc – podmiotem obrotu.
Art. 33 Kodeksu cywilnego mówi o tym,
że cechą decydującą o uzyskaniu osobowości
prawnej jest nadanie owej osobowości
Czy osobowość prawna
jest niezbędna?
fot. Shutterstock
MARIUSZ MANDAT
[link widoczny dla zalogowanych] 27
2/09
Fundusze dla Kościoła
prawnej przez ustawę. Przepisy prawa
polskiego gwarantują nieograniczoną
zdolność prawną i zdolność do czynności
prawnych. Nie oznacza to jednak, że osoby
prawne mają taką samą zdolność prawną,
jak osoby fizyczne. Ograniczenia nakłada
na nie bowiem natura osób prawnych,
a nie przepis ustawy.
Uzyskanie statusu osoby prawnej jest
bardzo ważne z punktu widzenia odpowiedzialności
za zobowiązania – osoba
prawna odpowiada za nie całym swoim
majątkiem. Przy tym warto, gwoli ścisłości,
zaznaczyć, że art. 11 ustawy Państwo
a Kościół stanowi, iż osoby prawne Kościoła
Katolickiego nie odpowiadają za zobowiązania
innych kościelnych i niekościelnych
osób prawnych. Pamiętać należy,
że przepis ten nie zwalnia kościelnej osoby
prawnej z odpowiedzialności za powołanie,
w ramach swoich kompetencji, jednostek
organizacyjnych, nie posiadających
osobowości prawnej.
Działalność bez
osobowości prawnej
Prawo polskie, obok podziału na osoby fizyczne
i osoby prawne, przewiduje również
działanie w obrocie prawnym jednostek
organizacyjnych, nie posiadających
osobowości prawnej.
W praktyce można więc spotkać kościelne
jednostki organizacyjne, które
takiej osobowości prawnej nie posiadają.
Są podmiotem ustanowionym
na mocy dekretu właściwej władzy kościelnej,
który może zaciągać zobowiązania
i nabywać prawa. W takiej formie
działać mogą wydawnictwa kościelne,
zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe,
zakłady charytatywno-opiekuńcze,
szkoły oraz inne placówki oświatowo-
-wychowawcze.
Kościelne jednostki organizacyjne, które
nie posiadają osobowości prawnej, działają
najczęściej w ramach kościelnych osób
prawnych, które je powołały. Na jednostkach
organizacyjnych, które nie posiadają
osobowości prawnej, a które poprzez swoje
władze mogą działać w obrocie prawnym,
także spoczywają określone obowiązki.
Są one bowiem wyodrębnionym podmiotem
prawa podatkowego, mogą zatrudniać
pracowników oraz osoby na innej podstawie,
zawierać umowy prawa cywilnego,
są płatnikiem składek na ubezpieczenie
osób zatrudnionych, prowadzą odrębną
sprawozdawczość statystyczną.
Osobowość prawna
a obrót gospodarczy
Kościelne osoby prawne oraz jednostki organizacyjne
mogą zaciągać zobowiązania
i być podmiotem obrotu gospodarczego.
Osoby prawne, działające na podstawie
przepisów prawa polskiego, mają obowiązek
stosować się do przepisów prawa, wypełniać
przyjęte zobowiązania oraz mają
prawo, tak jak pozostali uczestnicy obrotu,
żądać od innych podmiotów wypełnienia
zaciągniętych zobowiązań.
Zdarza się, że kontrahent nie wywiązuje
się z przyjętych na siebie zobowiązań,
wówczas kościelne osoby prawne mogą
występować przed sądami. Jednakże same
również mogą być pozywane. W tym miejscu
dodać należy, iż ograniczenia występowania
przed sądami mogą być regulowane
przepisami, na podstawie, których zostały
ustanowione
Zgodnie z polskim ustawodawstwem,
parafia ma osobowość prawną, a jej byt
jest niezależny od bytu innych kościelnych
osób prawnych, np. diecezji, zakonów czy
Działalność osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych, które nie posiadają osobowości prawnej, regulują odpowiednie przepisy
fot. Shutterstock 28 [link widoczny dla zalogowanych]
2/09
Fundusze dla Kościoła
organizacji charytatywnych, jak np. Caritas.
Jedna kościelna osoba prawna nie
odpowiada za zobowiązania innej, bowiem
z prawnego punktu widzenia Kościół
Katolicki w Polsce nie jest jednym
organizmem.
Rola proboszcza
Proboszcz to główna osoba reprezentująca
parafię na zewnątrz. Jego zwierzchnikiem,
w myśl prawa kościelnego, a co za tym
idzie – podpisanego konkordatu, jest biskup
diecezji, do której należy parafia. Wikariusze,
rada parafialna lub ekonomiczna,
z punktu widzenia prawa, nie posiadają
osobowości prawnej (a więc i mocy prawnej)
do rozporządzania dobrami parafialnymi.
Wskutek takiego postrzegania nie
mogą oni także zawierać umów z podmiotami
zewnętrznymi. Dlatego też wszelkie
sprawy, dotyczące przykładowo rozliczeń
z urzędem skarbowym, pozwoleń na budowę,
umów notarialnych, relacji ze szkołami,
ubezpieczeń, a także zdobywania
środków na remont kościoła, spoczywają
na proboszczach.
Finansowanie parafii może pochodzić
z rozmaitych źródeł, w tym na przykład
pomocy finansowej z kurii, dofinansowania
ze strony samorządu czy władz centralnych,
a także dofinansowania ze środków
fundacji, zajmujących się ochroną
dóbr kultury. Ponadto parafia może pozyskiwać
środki pieniężne z dodatkowej
ofiarności parafian, a także prowadzonej
działalności gospodarczej. Proboszczowi
wolno także starać się o dodatkowe środki
z dotacji unijnych.
Kościół w Unii
Po przystąpieniu do Unii Europejskiej
Polska została objęta kilkoma różnymi
źródłami finansowania, między innymi
Regionalnymi Programami Operacyjnymi.
Polityka strukturalna UE ma na celu
wyrównywanie różnic pomiędzy regionami
w ramach Jednolitego Rynku Europejskiego,
poprzez pomoc skierowaną
do słabiej rozwiniętych obszarów.
UE, jako organizacja świecka, nie finansuje
religijnej działalności Kościoła Katolickiego,
wspiera natomiast renowacje atrakcyjnych
turystycznie zabytków. Warunkiem uzyskania
dotacji jest jednak wykazanie, że wnioskodawca
posiada min. 25% (w zależności
od linii finansującej) kwoty, o którą się stara.
Utrudnieniem jest też to, że w większości
projektów istnieje wymóg, aby środki
pochodzące z dotacji wpływały na wzrost
konkurencyjności regionu oraz jego atrakcyjność.
Ważne jest zatem odpowiednie
umotywowanie składanego wniosku.
Dzięki unijnym dotacjom można ratować
zniszczone zabytkowe świątynie i wyposażać
je w nowoczesne systemy ochrony.
Fundusze pochodzące z Unii Europejskiej
służyć mogą także organizacji imprez kulturalnych,
wymianom młodzieży, organizacji
wypoczynku dzieci i młodzieży,
utworzeniu izby pamięci, muzeum, czy założeniu
parafialnego klubu sportowego
Jak pozyskać środki?
Aby podjąć starania o dofinansowanie
z Unii Europejskiej, należy spełnić kilka
warunków oraz podjąć rozmaite działania.
Przede wszystkim trzeba złożyć wniosek
do urzędu marszałkowskiego (lub innej
instytucji pośredniczącej), gdzie oceniany
jest on pod kątem zgodności z przepisami
unijnymi oraz poprawności wypełnienia.
Specjalna grupa ekspertów ocenia projekt
pod względem merytorycznym i finansowym,
na końcu zaś Komisja Oceny Projektu
publikuję listę rankingową wszystkich
złożonych wniosków. Lista ta wędruje
później do zarządu województwa, który
decyduje o tym, jakie projekty otrzymają
unijne wsparcie (w zależności od otrzymanych
punktów i budżetu ogłoszonego
konkursu).
Aktualnym źródłem finansowania działalności
kościelnej są Regionalne Programy
Operacyjne. Regionalny Program
Operacyjny (RPO) stanowi najistotniejszy
instrument polityki regionalnej województwa,
spajający większość zadań realizowanych
przez jednostki samorządu terytorialnego
oraz inne jednostki publiczne
i prywatne w ramach funduszy strukturalnych
Unii Europejskiej.
Wszystkie RPO w Polsce zostały stworzone
w oparciu o zapisy zawarte w rozporządzeniu
rady, ustanawiającym przepisy
ogólne dotyczące: Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego, Europejskiego
Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności,
Strategicznych Wytycznych Wspólnoty
(SWW), odnoszących się do spójności społecznej,
gospodarczej i terytorialnej oraz
Narodowej Strategii Spójności 2007-2013
(Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia
2007-2013, wspierających wzrost
gospodarczy i zatrudnienie). W pracach
nad Programem kierowano się przede
wszystkim takimi wartościami jak: spójność
i solidarność społeczna oraz zrównoważony
rozwój.
O RPO słów kilka
Program ma charakter operacyjny i zawiera
opis oraz uzasadnienie wybranych priorytetów
w kontekście celów i priorytetów
określonych w Strategicznych Wytycznych
Wspólnoty, a także w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i rady w sprawie
Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Program został opracowany przy
zachowaniu kilku podstawowych zasad:
programowania – określającego w wieloletnim
układzie priorytety, ich finansowanie
oraz system zarządzania i kontroli,
partnerstwa – osiągania celów w ścisłej
współpracy z partnerami społecznymi,
zarówno na etapie przygotowywania programu,
jak i jego realizacji, dodatkowości
– środki wspólnotowe nie zastępują środków
przeznaczanych na realizację celów
regionalnych, lecz są dla nich „dźwignią”,
oraz równoważenia rozwoju – równego
dostępu do środków dla obszarów wiejskich
i miejskich oraz biegunów wzrostu
i obszarów problemowych.
Zgodnie z przyjętą zasadą programowania,
przygotowując Program, oparto się
na celach wynikających z dokumentów
programowych wyższego rzędu, takich jak:
z jednej strony Strategie Rozwoju konkretnych
województw, z drugiej zaś – Narodowe
Strategiczne Ramy Odniesienia na lata
2007-2013(NSS) i Krajowy Program Reform
na lata 2005-2008, a uwzględniając
założenia Strategii Lizbońskiej, ustalono
ramy finansowania RPO.
Tworząc program, zwracano uwagę, aby
środki EFRR stanowiły dodatkową finansową
bazę rozwoju województwa, a nie
zastępowały dostępnych, przeznaczonych
na ten cel, środków regionalnych.
Program zakłada równomierne wsparcie
dla wszystkich obszarów województwa, zarówno
tych problemowych, jak i ośrodków
wzrostu. W ramach RPO ok. 20% środków
skierowanych jest na wsparcie obszarów
wiejskich. Na rozwój sfery gospodarczej
przeznaczonych zostało natomiast ok. 40%
wsparcia z EFRR. Taki podział środków finansowych
w ramach Programu pozwoli
na zintegrowany rozwój całego regionu.
W myśl zasady partnerstwa RPO był pisany
podczas otwartych konsultacji, w systemie
warsztatów, konferencji, spotkań
konsultacyjnych, również z wykorzystaniem
dostępnych narzędzi informatycznych
oraz promocyjnych. W celu zachowania
zasady partnerstwa, Regionalny
Program Operacyjny jest realizowany
w ścisłej współpracy z beneficjentami. 
[link widoczny dla zalogowanych] 29
2/09
Fundusze dla Kościoła

Nie z patalachami grasz.

Trawa

oczekiwanie

Trawa. Moje zdanie jest nastepujace: twoich wpisow nie byloby na tym forum, przynajmniej nie takiej tresci, gdyby starozytny Izrael uznal Jezusa z Nazaretu za Mesjasza - kult ofiarniczy by zniknal - sabat by pozostal, swieta ceremonialne mialyby inne znaczenie - wieprzowiny by nie spozywano, obrzezanie zanikaloby - ale misja gloszenia o Mesjaszu istnialaby. Co z dziesiecina? z system finansowania slug bozych? Czy kaplani przestali by istniec, Lewici i przelozeni synagog? Ewentualni misjonarze i urzednicy? Bylaby jakas infrastruktura wymagajaca finansowania? Jesli tak to dziesiecina bylaby wlasciwym rozwiazaniem.

Trawa

oczekiwanie

Trawa. Wcale nie odniosles sie do mojego postu - nawet jednym zdaniem. Dyskutujesz z samym soba.

Trawa - ja nie upieram sie przy dziesiecinie, a jedynie przy zdrowej, akademickiej dyskusji na jej temat.