www.oczekiwanie.fora.pl

nemeczek

Sztylet

W szufladzie jest sztylet.
Kuty był w Toledo w początkach minionego stulecia;
Luis Melcan dał go mojemu ojcu, który przywiózł go z Urugwaju:
Evaristo Carriego miał go pewnego razu w rękach.
Ci, którzy go zobaczą, muszą się nim chwilę pobawić; daje się zauważyć, że od dawna go szukali;
dłoń śpieszy ku rękojeści, która jej oczekuje;
ostrze posłuszne i mocne pręży się precyzyjnie w pochwie.
Czegoś innego chce sztylet.
To coś więcej niż struktura powstała z kilku metali;
ludzie wymyślili go i uformowali w celu ściśle określonym;
w pewnym sensie jest wieczny ten sztylet, co ubiegłej nocy uśmiercił człowieka w Ttacaruembo,
i te, co zakłuły Cezara.
Chce zabijać, chce rozlewu nagłej krwi.
W szufladzie biurka, pośród brulionów i listów, sztylet nieprzerwanie śni swój tygrysi sen;
dłoń, kiedy nim kieruje, ożywia się, bo ożywia się metal przeczuwający w każdym kontakcie zabójcę:
tego,dla kogo sztylet zastał przez ludzi stworzony.
Niekiedy żal mi go. Tyle hartu, tyle wiary, tyle obojętnej czy niewinnej wyniosłości i - lata schodzą na niczym.

Jorge Luis Borges (przekład: Edward Stachura)

koralik

Są takie chwile,że się nie śmie badać
swej własnej duszy,bo się człowiek lęknie,
że ani jednej nie znajdzie w niej struny
co,potrącona,jeszcze czysto dzwięknie.

Lecz trzeba tylko jednego spojrzenia
pełnymi wielkiej miłości oczyma
by w akord związać wszystkie struny duszy...
Potrzeba jednych oczu-lecz ich nie ma.

K.P.Tetmajer

oczekiwanie

Tarshish Yahahlom

Mialem okazje zaznajomic sie z tym co dane jest
wiedziec jedynie calej ludzkosci... Teraz bogatszy
jestem o jedno wielkie nic.

koralik

Tarshish Yahahlom

Czekalem na szczescie, a tymczasem
bylem szczesliwy caly czas...

Tarshish Yahahlom

Zycie jest bardzo latwe; polega na dokonywaniu
wyborow, z tym ze one sa trudne.

oczekiwanie

koralik

nemeczek

Walt Whitman - My dwoje

Tak długo dawaliśmy się zwodzić, my dwoje.
Teraz przemienieni, bystro umykamy, jak umyka Przyroda.
My jesteśmy Przyrodą, długo nieobecni, teraz powracamy,
Stajemy się roślinami, łodygą, listowiem, korzeniami, korą,
Tkwimy w ziemi, jesteśmy skałą i skałą,
Jesteśmy dębem i dębem, rośniemy obok siebie,
Pasiemy się we dwoje pośród stad gotowych do biegu,
Jesteśmy dwie ryby pływające w morzu razem,
Jesteśmy czym jest kwiat akacji, nasz zapach w alejach rano i wieczorem,
Jesteśmy też ziarnisty brud zwierząt, jarzyn, minerałów,
Jesteśmy dwa drapieżne jastrzębie, szybujemy wysoko i patrzymy w dół,
Jesteśmy dwa jaśniejące słońca, to my na orbitach i między gwiazdami jak dwie komety,
W pogoni, szczerząc kły, czworonożni w lasach, skaczemy na zwierzynę,
Jesteśmy dwa obłoki rankiem i po południu nad głową,
Jesteśmy łączące się morza, dwie z tych wesołych fal, które kładą się jedna na drugiej
[i wzajemnie zwilżają siebie,
Jesteśmy śnieg, deszcz, chłód, mrok, jesteśmy każdy wytwór i oddziaływanie ziemi,
Krążyliśmy i krążyliśmy, aż znów powracamy do domu,
Została nam tylko wolność i tylko nasza radość.

przełożył Czesław Miłosz

oczekiwanie

nemeczek

You're welcome. Smile

koralik

Nie stójcie
nad moim grobem
i nie płaczcie;
Nie ma mnie tam.
Ja nie śpię.

Jestem tysiącem wiatrów,
które wieją;
Jestem diamentowym blaskiem
na śniegu.
Jestem światłem słonecznym
na dojrzewającym zbożu
Jestem łagodnym jesiennym deszczem,
kiedy budzicie się w porannej ciszy;
Jestem śmigłym lotem
cichych ptaków.
Jestem łagodną gwiazdą,
ktora świeci w nocy.

Nie stójcie nad moim grobem
i nie płaczcie;
Nie ma mnie tam...

Ken Wilber

nemeczek

. . . Koraliku ,nie umieraj . . . please! Rolling Eyes

koralik